Mahkûm Annelerde Çocuk Eğitimi Sorunu
Anne veya babası cezaevinde olan okul öncesi çocukların ruh sağlığı önemli sarsıntılar geçirir. Özellikle anne yoksunluğu o dönem çocuk için temel güven duygusundan yoksunluk anlamına gelir. Bir insan düşününüz ormanda tek başına kalmış hiç yardım edeni yok ne derece korku ve panik yaşarsa çocuk on misli fazla yaşar. Çünkü henüz hayata hiç bir hazırlığı yoktur.
Cezalanan anne mi çocuk mu? Bu soruya adli mercilerin düşünerek cevap vermesi gerekir. Okul öncesi çocuğu olan annenin hapse girmesi ve çocuğundan koparılması “suç ve cezanın şahsiliği” ilkesine ters düşmektedir.
Çocukta Korku ve Öfke Duyguları
Korku çocuk için kaçınılmaz ama aynı zamanda teme] bir duygudur. Bilinçli bir korku insanın kaynaklarını harekete geçirmesinde yardımcı olur. Tıpkı serçenin uçma yeteneğini geliştirmesinde atmacanın ona saldırması gibi. Ama bu katlanabilir korkular içindir.
Katlanılamayan korkular çocuğun hayatında baskılayıcı, hareketsiz kalıcı bir etki yapar. Özgürlük ve bireyselleşmesi engellenir, omuzlarına fazla yük yüklenir, çocuğun dünyasında yalnızlık alanları meydana getirir.
Çocuk korkularının en iyi terapisi, şefkatli bir anne kucağı ve güven verici sevgi sözcükleridir. Gök gürlemesinden ya da annesinin ceza vereceğinden korkan bir çocuğun en mutlu anı annesinin kucağına sığındığı andır. Çocuk için köpeğin havlaması açık ve yakın bir tehlikedir, korku duygusu uyandırır. Çocuk büyüdükçe korku alanı genişler. Açık havada fırtınaya yakalanma korkusu öğrenme ile kazanılır. Uzak tehlikeler, gelecek endişesi, kendi güdüleri korku alanı olmaya başlar. Algıladığı şeyi büyütürse endişe, kaygı duygusu eklenir.
Çocukta öfke, tıpkı korku gibi kendisini tehdit eden bir çevreyle uğraşma için bir araçtır. Korkuda çocuk kendisini tehdit eden şeyden çekilirken öfkede o şeyin üzerine gider. Öfke sayesinde çocuk kendisini kabul ettirir, kendisini incitenlere ve üzenlere karşılık verir. Öfke yeteneğinin gelişmesi benliğin korunması için korku kadar önemlidir. Öfkesi kabul edilen çocuk öfkesini kontrol etmeyi ve yönetmeyi öğrenir. Öfkesi baskı ve ceza ile karşılanan çocukta düşmanlık ve öç alma duyguları gelişir.
Günlük hayatta ve kendi yaşantımızda örtülü düşmanlıkların çoğu birikmiş öfkelere dayanır. Kökleri çocukluk dönemlerine kadar uzanan düşmanlık duyguları bastırılmış, sönmüş volkan gibi duran çocukluk hatıraları ile ilgili olabilir. Özgürlük, bağımsızlık duyguları gelişmekte olan bir çocuk engellendiğinde veya haksızlığa uğradığını düşündüğünde engelleyen güce karşı öfke ve düşmanlık gelişir. Otorite figürü bazen babadır, bazen patron, bazen devlettir.
