İhtiyaçları Doyurulmamış Çocuk Hırçın ve Huysuz Olur

İhtiyaçları Doyurulmamış Çocuk Hırçın ve Huysuz Olur

Uç yaşın sonunda çocuk giderek annenin kendinden farklı bir canlı olduğunu kavramaya başlar. Annenin işe gitmesi artık eskisi kadar üzüntü vermez, çünkü döneceğini bilmektedir. Eğer anne işe giderken çocuk ağlamaya devam ediyorsa, “anne gitme” diye yalvarıyorsa anneye bağımlılığı devam ediyor demektir. Anne kapıdan çıkıp gözden kaybolduktan sonra bakıcı çocuğu sakinleştirmede zorlanıyorsa, çocuk inatçılık yapıyor, bakıcıyı dinlemiyorsa ortada bir sorun var demektir.

Annenin veya bakıcının çocuğa “huysuz, inatçı, hırçın, dengesiz, yaramaz” gibi isimler takması onu anlamadıkları, olaya yetişkin gözüyle yaklaştıkları anlamına gelmektedir. Anne işte iken bakıcısına sorun çıkarıyorsa, anne işten gelince annenin eteğinden tutuyor iş yaptırmıyorsa, istekleri bitmiyorsa ikisini de cezalandırıyor demektir. Bakıcıya annesinin işe gitmesine izin verdiği ve sebep olduğu için; anneye de kendisini bırakıp işe gittiği için ceza vermektedir. Aslında annenin ve bakıcının “inatçılık, huysuzluk ve hırçınlık” olarak isimlendirdikleri davranışların altında “çaresizlik, güvensizlik ve bağlanma” sorunu vardır.

Eğer anne, bakıcı çocuğun hırçınlığının altında yatan sebebin çaresizlik olduğunu anlayamaz, çözüm üretmek yerine çocuğu suçlayacak olurlarsa, bakıcıda ve zaten işten yorgun dönmüş olan annede gerginliğe ve strese yol açacaktır. Annenin gerginliği işten dönen babayı da etkileyecek, evin tadı tuzu kalmayacaktır.

Aslında sorunun çözümü kolaydır, çocuğun yaşına uygun ihtiyaçları doyurulmadığı için güven ve bağlanma sorunu yaşamaktadır. Ancak çocuk bunu dile getirecek söz becerisine sahip olmadığı için davranış diliyle anlatmaya çalışmaktadır. Bakıcı ve anne söz dilini doğru okuyamadıkları için çocukla çatışma yaşamakta, ortaya çözümü zorlaştıran bir kısır döngü çıkmaktadır. Eğer anne akıl edip bir çocuk psikologundan yardım istese, psikolog “bilişsel terapi” yöntemiyle sorunun nereden kaynaklandığını anneye fark ettirecek; anne, çocuğun doyurulmamış ihtiyaçlarına yönelecektir.

Anne işe giderken çocuğunu öperek, sevdiğini söyleyerek ve el sallayarak kapıdan çıkacak. İşten döndüğü zaman, her şeyden önce çocuğunun beslenme, banyo, tuvalet ve uyku gibi temel ihtiyaçlarını giderecek. Bunları yaparken onunla konuşacak, sevgi alışverişinde bulunacak. Çocuğun kendisine güven duymaya ve ona bağlanmaya başladığını, bakıcısına daha az sorun çıkardığını gördükçe huzura kavuşacaktır.